Η τερηδόνα είναι η πιο συχνή μη μεταδιδόμενη ασθένεια στον κόσμο! Προσβάλλει τα δόντια ανθρώπων όλων των ηλικιών, καταστρέφοντας την φυσιολογική δομή τους.
Η πορεία εξέλιξής της είναι συνήθως αργή και ύπουλη και έτσι πολλά δόντια δεν πονάνε πριν να είναι πλέον πολύ αργά. Στην θεραπεία της τερηδόνας δεν πρέπει να είναι σημείο αναφοράς ο πόνος, γιατί ακόμη και δόντια που η βλάβη έχει φτάσει μέχρι το νεύρο, δεν δίνουν συμπτώματα.
Δημιουργείται από την τοπική διαβρωτική δράση κυρίως των σακχάρων. Η εξάπλωσή της ενισχύεται από επιβαρυντικούς παράγοντες, όπως η κακή ή ελλιπής στοματική υγιεινή, το χαμηλό PH του σάλιου και η πολύπλοκη μορφολογία κάποιων επιφανειών του δοντιού. Όσο ''κακή ποιότητα δοντιών'' κι αν έχει κανείς όπως λένε, εάν εφαρμόζει σχολαστική στοματική υγιεινή και ξέρει τι να τρώει και πότε, δεν θα κάνει προσβληθεί ποτέ από τερηδόνα.
Η εικόνα της ποικίλλει, ανάλογα με το πόσο προχωρημένη είναι. Αρχίζει από καφεκίτρινες ή έντονα λευκές κηλίδες, προχωρώντας οι βλάβες γίνονται πιο σκούρες και στο τέλος μπορεί να υπάρξει και σπάσιμο μέρους του δοντιού, ενώ πολλές είναι οι περιπτώσεις στις οποίες, παρόλο που φαίνεται μόνο μία μικρή μαύρη κουκίδα ή και τίποτα, εσωτερικά μεγάλο μέρος του δοντιού έχει καταστραφεί ή έχει φτάσει μέχρι το νεύρο. Η θεραπεία της τερηδόνας είναι τα σφραγίσματα, όταν η βλάβη δεν έχει προσβάλλει το νεύρο του δοντιού, και η ενδοδοντική θεραπεία (απονεύρωση), όταν στο νεύρο έχουν εισχωρήσει μικρόβια.
Σε κάθε περίπτωση, μία κουβέντα με τον οδοντίατρο και πιθανόν κάποιες φωτογραφίες ή ακτινογραφίες, θα βοηθήσουν να καταλάβουμε ποια δόντια χρειάζονται θεραπεία, ακόμη κι αν δεν έχουν δώσει ποτέ συμπτώματα πόνου.
Καλύτερα να έχουμε κάποια όμορφα, καλοδουλεμένα σφραγίσματα στο στόμα μας, που η εμφάνισή τους είναι ίδια με ενός υγιούς δοντιού, παρά να παραμένουμε με πολλές τερηδόνες με μαύρη εμφάνιση που έχουν τον κίνδυνο να προχωρήσουν και να επεκταθούν σε σοβαρότερες βλάβες, μόνο για να λέμε ότι δεν έχουμε κάνει ποτέ κανένα σφράγισμα.
Το σφράγισμα ενός δοντιού είναι η μέθοδος θεραπείας του από την τερηδόνα.
Όσο λιγότερο εκτεταμένη είναι η τερηδόνα, τόσο πιο επιφανειακό και μικρό θα είναι το σφράγισμα.
Ουσιαστικά, ο οδοντίατρος καθαρίζει το μολυσμένο τμήμα του δοντιού και στην θέση της βλάβης τοποθετεί ειδικά υλικά, ώστε να αποκατασταθεί το μέγεθος και η μορφολογία του δοντιού.
Όταν ένα δόντι έχει χάσει μεγάλη ποσότητα οδοντικής ουσίας και είναι σίγουρο ότι δεν μπορεί να στηρίξει με την μάζα του ένα απλό σφράγισμα ή αν θέλουμε να αλλάξουμε το χρώμα, την θέση ή το σχήμα ενός δοντιού, τότε επιλέγουμε τεχνικές χτισίματος των δοντιών.
Αυτές είναι πιο πολύπλοκες από ότι ένα απλό σφράγισμα και συνήθως χρησιμοποιούν την βοήθεια ενδορριζικών αξόνων για να αυξήσουν την αντοχή τους. Οι περιπτώσεις και οι λύσεις που υπάρχουν είναι πάρα πολλές, γι’αυτό καλύτερα να μιλήσετε με τον οδοντίατρό σας για το συγκεκριμένο δόντι που σας απασχολεί.
ΤΟΝΙΖΩ:
ο πόνος σπάνια είναι ενδεικτικό σημείο για να γίνει ένα σφράγισμα, και, αν θα υπάρχει, συνήθως είναι πολύ αργά. Η τερηδόνα είναι μία ύπουλη ασθένεια, που προχωράει αργά σαν το σαράκι, και έτσι το νεύρο του δοντιού συνηθίζει την βλαπτική της επίδραση και δεν αντιδρά. Γι’ αυτό, καλό είναι να ελέγχουμε περιοδικά το στόμα μας με συχνές προληπτικές επισκέψεις στον οδοντίατρο και να εμπιστευόμαστε τον ειδικό όταν μας συνιστά την θεραπεία της τερηδόνας. Όχι να περιμένουμε να πονέσουμε ή να σκεφτόμαστε ΄΄μα αφού δεν πονάει γιατί να κάνω σφράγισμα?΄΄, γιατί το μόνο σίγουρο είναι ότι η καθυστέρηση θα λειτουργήσει εναντίον μας.