Όταν για διάφορους λόγους έχουν χαθεί όλα τα δόντια, οι ολικές οδοντοστοιχίες είναι μία από τις λύσεις που προτείνεται. Έτσι ο ασθενής μπορεί ξανά να μασάει, να μιλάει σωστά και να έχει μία πιο νεανική εμφάνιση. Οι ολικές οδοντοστοιχίες επαναφέρουν την κάθετη διάσταση του προσώπου, που χωρίς τα δόντια μειώνεται. Με αυτόν τον τρόπο διορθώνονται έντονες ρυτίδες που δημιουργούνται γύρω από το στόμα, καλυτερεύει τυχόν συγχειλίτιδα που υπάρχει και γενικά αποφεύγεται η εμφάνιση γερασμένου προσωπείου.

Στην περίπτωση που έχουν χαθεί αρκετά δόντια, αλλά όχι όλα , μία από τις λύσεις που υπάρχουν είναι η μερική οδοντοστοιχία.

Οι τύποι και τα σχέδια των μερικών οδοντοστοιχιών διαφέρουν ανάλογα με το:

• αν πρόκειται για την άνω ή για την κάτω γνάθο,
• πόσα δόντια έχουν απομείνει στο στόμα,
• ποια δόντια θα χρησιμοποιηθούν ως στηρίγματα κτλ.

Το μεγάλο τους πλεονέκτημα είναι ότι δίνουν λύση ακόμη και όταν δεν υπάρχει τελευταίο δόντι στήριγμα στο στόμα και ότι ακόμη και αν στο μέλλον χαθεί ένα ή παραπάνω δόντια πολλές φορές μπορεί να προστεθεί με πολύ μικρό κόστος στην ίδια την μερική οδοντοστοιχία. Έτσι ο ασθενής δεν αναγκάζεται να επιβαρυνθεί οικονομικά και χρονικά κάνοντας μία τελείως καινούρια εργασία, αλλά ‘’μεταποιεί’’ αυτήν που ήδη έχει.

Οι δύο κύριοι τύποι στήριξης των μερικών οδοντοστοιχιών είναι

• Με άγκιστρα. Αυτά μπαίνουν διακριτικά στα δόντια-στηρίγματα εκεί όπου δεν φαίνονται όταν ο ασθενής μιλάει
• Με συνδέσμους ακριβείας. Η μερική οδοντοστοιχία κουμπώνει σε αυτούς τους συνδέσμους και δεν είναι ορατό τίποτα αντιαισθητικό. Ενδείκνυνται ιδιαίτερα όταν ο ασθενής γελάει πλατυά και δεν θέλει να φαίνεται πού είναι η εναλλαγή φυσικών και τεχνιτών δοντιών.

Οι επένθετες οδοντοστοιχίες έχουν πολλά πλεονεκτήματα:

• Εξασφαλίζουν ασφάλεια στον ασθενή ότι δεν θα του φύγει η οδοντοστοιχία την ώρα που μιλάει ή τρώει. Ειδικά στην κάτω γνάθο. που όταν έχει απορροφηθεί σε μεγάλο βαθμό το οστό της γνάθου η κλασική ολική οδοντοστοιχία δεν έχει πού να στηριχθεί, μία επένθετη οδοντοστοιχία μπορεί να δώσει την λύση.
• Ο ασθενής τρώει πιο άνετα, γιατί μία τέτοιου τύπου οδοντοστοιχία δεν κουνιέται
• Μπορεί να γεύεται πιο απολαυστικά τις τροφές, διότι πολλές φορές μία επένθετη οδοντοστοιχία στην άνω γνάθο γίνεται χωρίς ουρανίσκο
• Έχουν άριστο αισθητικό αποτέλεσμα, γιατί υπάρχει η δυνατότητα να περιοριστούν τα πτερύγια
• Δίνουν άνεση στον ασθενή, ο οποίος μπορεί να την συνηθίσει πιο γρήγορα και εύκολα, γιατί δεν είναι ογκώδης
• Εφόσον στηρίζονται σε δόντια ή σε εμφυτεύματα, στις θέσεις αυτές εμποδίζεται η απορρόφηση του οστού των γνάθων

Οι δύο κύριοι τύποι επένθετων οδοντοστοιχιών είναι

• Αυτές που στηρίζονται σε δόντια ή σε ρίζες δοντιών
• Αυτές που στηρίζονται σε εμφυτεύματα

Οι τρόποι σύνδεσης των οδοντοστοιχιών αυτών με τα δόντια ή τα εμφυτεύματα είναι πάρα πολλοί (π.χ. με συνδέσμους ακριβείας, με δοκό κτλ).

Ο οδοντίατρος καλείται, εφόσον μελετήσει προσεκτικά την κάθε περίπτωση, να προτείνει στον ασθενή την καλύτερη δυνατή λύση.

ΟΛΙΚΕΣ ΟΔΟΝΤΟΣΤΟΙΧΙΕΣ ΧΩΡΙΣ ΥΠΕΡΩΑ (ΧΩΡΙΣ ΟΥΡΑΝΙΣΚΟ)

Η άνεση που εξασφαλίζουν στον ασθενή είναι μοναδική. Ο ουρανίσκος δεν καλύπτεται και έτσι ο ασθενής μπορεί να γεύεται τις τροφές, να νιώθει την θερμοκρασία τους, να μιλάει καθαρά… Για να είναι όμως σταθερή μία τέτοια κατασκευή απαιτείται να υπάρχουν αρκετά δόντια ή/και εμφυτεύματα για να εξασφαλίσουν την συγκράτηση της οδοντοστοιχίας.